Het slapen is niet echt meegevallen. Niet helemaal vanwege de kamer, maar vanwege het noodweer. Wat een onweer en regen is er gevallen zeg. Echt heftig. We lagen alle 3 wakker. Midden in de nacht is Joost bij ons gekomen, na een whatsapp van mij of dit wel normaal was. Hij is nog gaan kijken in het straatje, maar iedereen lag in diepe slaap, dus het zal toch wel normaal zijn. Ik zag al overstromingen en aardverschuivingen voor me ?

Maar goed, slecht geslapen dus en na een lekker ontbijt en overleg met Jeri en onze gids Gidi gaan we toch de jungle in. Ondanks de regen moet het te doen zijn. Gidi zal een easy trek uitzoeken, voor zover mogelijk. Naast Gidi gaat er nog een jongen met ons mee die ons zal begeleiden in de jungle. We hebben geluk, op het moment van vertrek wordt het droog. Al snel klimmen we de eerste paden op en komen we de eerste apen tegen: Thomas Leaf monkey’s, vriendelijke en nieuwsgierige apen. Een stuk verder zien we de eerste makaken, dat zijn wat agressievere typjes. Zolang je ze niet aankijkt gaat het goed.

We lopen, klimmen en klauteren verder. We horen de geluiden van de jungle en zien al het moois. Onze hoop is natuurlijk om orang oetan tegen te komen. Onze gids heeft ze tijdens al zijn tochten nog gezien, dus onze verwachting is hoog. Omdat het heeft geregend zitten ze vaak hoger in hun nesten en komen ze er pas uit als alles een beetje droog is. Onze gids Gidi heeft via zijn mobiel ( die in Indonesië echt overal werkt, zelfs in de jungle ) contact gehad met een collega gids en er is een vrouwtjes orang oetan gespot met baby, niet ver bij ons vandaan.

Na zo’n 5 minuten lopen en klimmen zien we ze. De moeder zit redelijk hoog in de boom en de baby van ongeveer 2 jaar zit wat lager en is aan het spelen. Prachtig om te zien. Wij zien hun en zij kijken naar ons. Heel relaxed bewegen ze van tak naar tak. We maken mooie foto’s en vervolgen onze tocht. Midden in de jungle krijgen we onze lunch voor er goed is gekeken of er geen apen in de buurt zijn, anders is de lunch zo weg. We krijgen lekkere nasi en heerlijk vers fruit zo van de bomen. Ananas, mandarijn, watermeloen en passievrucht. Het smaakt allemaal prima. We zweten ons helemaal rot in de jungle, dus ook ons vocht wordt weer aangevuld met water en we kunnen weer verder, richting rivier, waar we al raftend terug zullen gaan.

Na nog wat stevige klimmetjes en afdalingen komen we aan bij de rivier. En daar krijgen we ons toetje. Een andere orang oetan met baby zit daar aan de rand van de jungle. Het is een flinke dame en we zien al gauw wat er aan de hand is. De baby zit vast aan een stuk plastic. De gidsen hebben het ook gezien en proberen de moeder af te leiden met wat bananen om zo het plastic van de kleine af te halen. Best spannend want heel vriendelijk is moeders niet. Maar het lukt uiteindelijk, de baby is bevrijd en moeder, met kind verdwijnen weer de jungle in. Wij stonden er bovenop en hebben dus nog prachtige foto’s kunnen maken van het stel. Top !!We waden de rivier door naar de overkant en blijven hier een tijdje om lekker te zwemmen in de rivier. Uiteindelijk gaan we al raftend in grote dikke banden langs de rivier weer naar beneden, naar ons hotel. Er zitten best leuke stroomversnellingen tussen dus het was echt leuk om te doen. Net op tijd zijn we weer terug, want het begint me toch te hozen. Niet normaal.

We douchen ons, voor zover mogelijk met drie koude druppels per minuut, en willen dan een stukje verderop wat gaan eten. Maar het regent nog steeds heel hard en we besluiten even te wachten of het misschien minder wordt. Terwijl we zitten te wachten ziet Joost iets voorbij schuiven. Tim en ik denken aan een hagedisje, maar we schrikken ons rot als we een grote duizendpoot zien lopen. Deze ziet er uit als een monster en is mega giftig. Euwwwwww.

Het personeel schrikt zich ook rot en roept ook, poison,poison. Maar het beest verstopt zich onder de trap en laat zich de rest van ons verblijf daar niet meer zien. ( en ik liep iedere dag toch wat huiverig die trap op) We hebben ons laten vertellen dat je niet dood gaat als hij je bijt, maar je bent wel een dag of 3 goed ziek met hoge koorts. Nou dat wil je niet. Overigens vond Joost er in zijn badkamer ook nog eentje, maar die verdween na de flits van de camera. Brrrrrrrrrrrrrrr dat wordt weer lekker slapen straks.

Na onze ontmoeting met dit monster rennen we door de regen naar een restaurantje 3 deuren verder en daar zitten we gezellig met nog een aantal Nederlanders. We eten, drinken en kletsen wat en hebben een gezellige avond. Dan gaan we slapen en na wederom een check van de hele kamer liggen we weer vlak.