Na wederom een slechte nacht en een goed ontbijt gaan we vandaag een 4x4 jeeptocht doen naar een plaats verderop in de jungle waar Sumatraanse olifanten leven en waar we deze olifanten mogen wassen. We vertrekken met een grote Daihatsu, lekker basic , een oud en stevig beessie. Al na 5 minuten zitten we op de onverharde weg en ervaren we een barre tocht van 2,5 uur lang schudden en trillen, dwars door de palmolie plantages, door water en over rotsen, alles komen we tegen. Koeien die niet aan de kant willen en de jeep blijkt weer eens een typische Indonesische jeep te zijn, want halverwege een heuvel stopt hij ermee. Hij wil niet verder. De man geeft een strot gas, maar er gebeurd niks. “Moeten we eruit” vraagt Joost, de man knikt ja, dus hup, wij alle 3 eruit en lopend tegen de heuvel op, de man rommelt wat aan zijn auto, geeft weer een strot gas en ja hoor, daar gaat hij weer. Dit herhaalt zich zo verschillende keren. Ach ja we zijn inmiddels wel wat gewend tijdens onze reizen, dus we maken ons maar niet druk.

Na 2,5 uur komen we aan op de plaats van bestemming, maar we moeten nog een tijd wachten voordat we naar de olifanten kunnen dus gaan we bij een klein tentje zitten om wat te drinken en te eten. Ze vragen of we via Jeri komen en als wij ja knikken moeten we daar weg, want dan moeten we eten bij de familie van Jeri. Oké, ook goed, dus na een kleine wandeling via een enge hangbrug komen we aan op een plek langs de rivier, waar we kunnen lunchen. Gezien de plek maar voor veilig eten gekozen, namelijk patat, en na de lunch wenkt onze chauffeur, die overigens geen woo rd Engels spreekt, ons om hem te volgen. Aangezien wij de weg zeker niet weten gaan we achter hem aan. Bij de rivier blijft hij staan en doet zijn schoenen uit .Hij wijst naar de overkant en kennelijk is het de bedoeling dat we gaan oversteken door het water. Het ziet er best diep uit, dus in gebarentaal vragen wij of het niet te diep is. Hij wijst tot aan de bovenkant van zijn been, dus we gaan het maar proberen. Broeken opgestroopt en gaan. Ben ik even blij dat ik mijn teva sandaaltjes heb aangedaan vanmorgen. Ha. Stapje voor stapje gaan we door de rivier. Tim is al na 5 minuten een slipper kwijt, die we ook weer terugvinden, maar de stroming is sterk en het is toch iets dieper dan gedacht, dus nat tot op de onderbroek, maar best leuk. We kruizen de rivier nog een keer en komen op een plek waar Joost en Tim nog wat zwemmen en waar ik zit op te drogen aan de kant. Joost en Tim doen nog een spelletje stenen gooien. Ze doen wie het verste gooit, en Joost gooit en passant nog even zijn armband er achteraan. Hij schiet zo van zijn pols af en weg is ie…….dat gezicht van Joost! Heeft hij weer wat te shoppen straks op Bali.

Onze chauffeur zegt iets wat op elephants lijkt dus het lijkt erop dat we nu naar de olifanten gaan, en dat klopt. We rijden er met de auto heen en samen met nog een andere groep toeristen lopen we naar de rivier waar de olifanten los rond lopen. Er zijn 3 kleine olifantjes en 6 of 7 volwassen olifanten. De oudste is 50 jaar oud. Eerst mogen de olifanten zwemmen in de rivier, waarbij ze echt volledig kopje onder gaan. Vervolgens komen ze naar de kant en mogen wij ze wassen. We krijgen een schrobborstel en kunnen aan de gang. Eerst nog wat onwennig, want ze zijn best groot als je er naast staat. Zo’n poot wil je niet op je teen! We schrobben erop los en doen een grote en een kleintje. De huid voelt ruw en dik , een echte olifantenhuid. Na het wassen mogen we ze wat voeren. We krijgen ieder een zakje met wat bamboe en bananen en zoeken een olifant uit. Ze pakken het heel grappig aan met hun slurf en kunnen ook best nog wel veel in 1 keer vastpakken ermee. Na het voeren volgt een beetje een toeristisch fotomomentje, maar al met al was het een leuke middag. De olifanten zagen er goed uit, werden zover wij konden zien niet mishandeld, hadden geen kettingen om en liepen los rond. Ook hoefden zij geen rare trucjes te doen.

Het was inmiddels een uurtje of half 5 dus tijd voor de terugweg. Weer 2,5 uur hobbelen en schudden en jawel het kon bij ons natuurlijk weer niet normaal verlopen dus halverwege stonden we met een lekke band in de middle of nowhere. Gelukkig had de chauffeur wel een reserve wiel en een krik bij zich, dus dat viel ook weer mee. Alleen had hij niet de juiste sleutel om het reserve wiel te ontkoppelen. Maar het geluk was met ons en er kwam een jeep langs die wel zo’n sleutel had. In een kwartiertje was de band verwisseld en konden we weer verder. We moesten slechts 1 keer uitstappen en tegen de heuvel oplopen, wat in vergelijking met de heenweg ook weer een meevaller was. Om half 7 waren we weer terug bij ons guesthouse. ’s Avonds lekker gegeten bij hetzelfde restaurantje als de avond ervoor en vroeg naar bed, want de volgende ochtend moeten we er weer vroeg uit voor de lange reis naar Bali.