Het is weer tijd om te gaan. We nemen weer afscheid van de plek, waar we ons zo thuisvoelen, en al het lieve personeel wat altjd zo voor je klaar staat.

We rijden naar Amed met onze inmiddels kun je bijna wel zeggen vaste chauffeur ter plaatse.Hij herkent ons meteen en tovert een big smile op zijn gezicht. Alleen Tim herkent hij niet meer. "De laatste keer dat hij Tim zag was hij 2 keer zo klein", lacht hij.

De rit naar Amed duurt ongeveer 2 uur en onderweg stoppen we nog even bij een kleine tempel. Deze tempel kenden we niet en ziet er best mooi uit. Hij lijkt ook deels gerestaureerd. Na wat fotootjes rijden we weer verder en bereiken we na ruim 2 uur Amed. We regelen meteen onze boot naar de Gili's, want omdat het hoogseizoen is zitten de boten snel vol.

Ook in Amed zijn we niet onbekend en we zitten dan ook al snel bij ons guesthouse aan een lekker koud drankje. Het is 7 jaar geleden dat we hier waren, maar het is niet echt heel veel veranderd. Ja onze kamer heeft nu airco en toen niet, en er is een ATM (pinautomaat) bijna voor de deur en toen had je er niet 1 in het hele dorp, en het is ietsjes drukker misschien, maar nog steeds lekker relaxed.

Na te zijn bijgekomen lopen we even over het strand en eten wat op een terrasje.

In de avond nemen we een douche en daarna lopen we weer richting strand om wat te gaan eten. We eten heerlijk bij een nieuw klein complexje met kamers, een restaurant en een zwembad. We regelen meteen dat we daar morgen lekker kunnen zitten, dus helemaal top.

De volgende dag wordt er om 8 uur op de deur geklopt. We schrikken wakker. Staat er een jongen voor de deur, die vraagt "Can I clean your room?" Jezus, is ie gek geworden. We zullen hem even cleanen. Kom maar over een uur terug zeggen we nog slaperig. Maar ja, alle 3 meteen klaarwakker natuurlijk. Dus rustig aan toch maar eruit en naar het ontbijt.

Na het ontbijt lopen we meteen naar de plek van gisterenavond en settelen ons op een ligbedje. We relaxen wat, zwemmen wat en Joost en Tim snorkelen ook wat. Helaas blijkt de meegebrachte onderwatercamera het niet te doen. We hebben per ongeluk de verkeerde oplader meegenomen en nu kunnen we hem niet opladen. Shit hopelijk komen we niet oog in oog met jaws te staan, want we kunnen het niet vastleggen.

Nadat we geluncht hebben besluiten we naar een andere baai te lopen, omdat de vissen hier niet heel bijzonder waren. We vinden weer een leuke plek met bedjes en de mannen duiken weer het water in. Ze blijven best lang weg, dus hier is meer te zien ga ik vanuit. En dat klopt. Ze hebben ook weer soorten gezien die ze niet eerder hadden gezien, dus het was leuk. En passant nog even een souvenir gekocht bij een strandverkoper, dus al met al een leuke dag.

De volgende dag trekken we weer verder naar de Gili Eilanden.

Om half 9 ongeveer worden we opgehaald. Dachten we.............., hoopten we,..........De boot vertrekt om half 10. Om 9 uur hebben we nog niemand gezien. We vragen de eigenaresse van ons hotel, of ze even kan bellen. Ze belt met 3 verschillende mensen, maar alle 3 zeggen dat we gewoon moeten wachten.Dus...................................om 5 voor half 10 zijn we zo gestrest dat we maar een taxi nemen en zelf naar de boot rijden. Dat is alvast een goed begin.

We komen 10 over half 10 aan en gelukkig ligt de boot er nog. ( tja, wat gaat er hier eigenlijk wel op tijd) En nog geen 10 minuten later vertrekt hij eigenlijk al. Ik vraag me af of we het gered hadden als we gewacht hadden. We wilden niet de volgende boot afwachten, omdat hoe later het wordt, hoe wilder de zee is. En wij hebben nou niet echt hele positieve ervaringen met boten in combinatie met Indonesië en de zee.

En ook dit keer kan het natuurlijk niet gewoon normaal gaan. Midden op zee, nergens land te zien stopt dat stomme ding ermee. Dit keer hebben we een grotere en naar ons idee wat veiligere boot geboekt, en ook nog eens de kortste route en dan liggen we verdomme weer stil op zee. Het is toch niet te geloven. Vijf mannetjes hangen druk discussiërend boven de motoren ( 4 stuks) Er is er eentje uitgevallen. Na wat tikken en sleutelen, varen we toch weer verder. Wel wat minder hard, maar vooruit, we varen weer. Tja, tot ongeveer een kwartier voor de haven, want dan valt de boel weer uit. En nu is echt alles uit en dobberen we vrolijk in het rond. Nou ja vrolijk worden we hier niet van natuurlijk. De combinatie boten ,Indonesië en de timajo's is niet zo'n goeie.

We dobberen nu zeker 20 minuten tot er weer wat prik in het gebeuren komt. Ik zeg vol gas naar de haven en er zo snel mogelijk af ! Vol gas gaat niet meer lukken, maar de haven wel gelukkig en we zijn weer blij dat we aan wal staan. Naast ons ligt een enorme boot met 10 motoren. Die boeken we voor de terugweg !